Petitchef

Een FIJN begin van de ochtend!!

Sommige kinderen hebben echt, ECHT een ochtend humeur.

Vanochtend ging de wekker, zoals zoveel dagen, Nona was meteen haar bed uit (06:00) en riep ons. Na wat gemurmel van onze kant en de belofte dat we echt binnen een paar minuten eruit gingen, werd ze stil.
Om vervolgens na een paar minuten weer te roepen.
Ik hoorde Man zuchten en hij stapte uit bed om te douchen.
Heerlijk vind ik dat moment, want dan weet ik dat ik nog een paar minuten kan snoezen in bed.

Na een paar minuten ik eruit en onder de douche gestapt.
Man had Sinyo al gewekt en die zou er zo uit gaan, na het douchen liep ik ook even zijn kamer binnen en hij zei; 'Ja, ik ga eruit'.

'Mam, wil je pap' hoor ik Nona roepen onderaan de trap.
Sinds vorige week kan ze het zelf maken en wat een heerlijkheid is dat toch.
Er zitten voordelen aan het feit dat ze ouder worden.

Goed, ik ga me aankleden, loop naar beneden, geef Man een zoen want hij gaat weg, begin aan mijn pap en dan komt het.....

Bovenaan de trap staat Sinyo en roept; 'Waar is mijn witte shirt?'
'Weet ik niet' zeg ik op een normale toon.
'JIJ MOET weten waar het is' gaat hij verder 'Want JULLIE doen de was'.
Die haren in mijn nek staan METEEN recht overeind en ik besluit meteen om mijn kont tegen de krib aan te gooien! Is hij nou he-le-maal gek geworden!!

(Wat nou ik MOET weten waar het is, ik MOET helemaal niets)
'Kijk op zolder of in je kast' zeg (of schreeuw) ik tegen hem.

'Ik kan het niet vinden!' schreeuwt hij terug gevolgd door een theatraal gezucht.
'Waar is mijn grijze vest, dat MOET je wel weten' gaat hij nog even door.
(Dat woordje moethe, dat zorgt ervoor dat ik ineens, spontaan een rotmoeder ben).
'Ik heb geen idee waar het is' zeg ik terug.

Ik hoor hem stampvoeten en de kastdeur iets harder dicht gooien dan normaal, maar hij gaat dan mopperend en zuchtend verder.

Na een tijdje komt hij beneden, terwijl hij zijn brood aan het klaar maken is zegt hij; "Door JOU mis ik nu journaal".
Dit is echt zo'n opmerking waar ik eigenlijk rijkelijk om kan lachen, want het gaat echt nergens over, maar ik hou me in en vraag met de meest onschuldige snoet die ik maar kan maken 'Hoezo is het mijn schuld'.

'JIJ MOEST weten waar mijn vest was' zegt hij nog eens duidelijk.
Waarop ik zeg 'Als jij je vest gewoon mee had genomen naar je kamer en daar had opgehangen op de kapstok, wat daarvoor bedoeld is, had je hem zo gevonden'.

Dan is hij stil en blijft stil tot hij we moet.
Ik krijg nog wel een soort van kus als hij de deur uit gaat, maar dat ging niet van harte.

Pfffff wat een ochtend, het begon zo fijn met die pap die Nona maakte.

Ik heb gezegd dat hij vanavond maar om negen uur naar bed moet en moet gaan slapen.
Sinds hij klein is, is hij heel sjaggie als hij niet genoeg heeft geslapen.
Ik hoop maar dat dat het is en niet dat hormonenspel wat door zijn lijf giert!









Beoordeel dit recept:
Genereer een andere beveiligde code  =