Share on:
In een ver verleden heb ik een poging gedaan om zelf seitan te maken. Het resultaat was, van wat ik me kan herinneren, een sponzig soort brood, waar ik plakken van kon snijden die ik kon bakken. Het smaakte redelijk, maar ik vond het niet al dat werk waard.
In mijn zoektocht naar leuke recepten kwam ik keer op keer seitan-achtige producten tegen. Ik besloot het dus weer een keer te proberen. Het idee was als volgt: je mengt tarwemeel en water en kneed dat tot een deeg. Dat deeg zet je een paar uur, of desnoods een hele nacht, onder water zodat het zetmeel los kan komen. Daarna kneed je het onder water, waarbij je het water steeds ververst tot tot water vrijwel helder blijft. Van wat er over blijft snij je plakken van een goede centimeter dik en die kook je anderhalf uur in een bouillon. Daarna kan je je uitleven, want die plakken kan je overal voor gebruiken.
