Komt het bij jullie ook wel eens voor, dat je wat zegt en dan pas denkt; "Wat heb ik nou gezegd".
Vroeger overkwam me dat vaker dan nu, nu gebeurd het meestal bij de kinderen, dat ik denk Sssttttt..
Ik vraag me dan ook wel eens af wanneer dat komt, dat eerst denken dan praten.
Het is vaak zo onschuldig (en ja soms schattig), maar het kan ook een schaamfactor hebben.
Bijvoorbeeld als we naar de Islamitische slager gaan, ik zeg dan vaak we gaan even naar de Turkse slager. Zo weten ze precies waar we naartoe gaan, het is alleen wat minder, als je in een volle winkel staat, je kind ineens hoort zeggen;
Mam, is dit nou de Turk, of is die man een Turk. (Ai, ai, toch maar het juiste aanleren...)
Of
Mam, dat meisje heeft een snor (en dan ook nog wijzen......)
Of
Mam, is dat een homo....(gewoon een man met een roze overhemd aan, niets mis mee. Mijn man heeft ook een roze overhemd)
Echt allemaal van die momenten dat je denkt, leer nou eens te denken.
Nu komt het (gelukkig) niet meer zo vaak voor, ze leren het gelukkig wel.
