Gaat niet goed met mijn paps

Kreeg net een telefoontje van mijn moeder,
Pappa kan zijn schoenen niet eens meer veteren,
dan is hij he-le-maal uitgeput.
Toch gaan ze nu boodschapjes doen.

Woensdag moet hij weer naar het ziekenhuis, ik heb net vrij gevraagd, ik ga hem brengen.
Ik snap gewoon niet dat ze nog niet weten wat het is, hij heeft nl. gaatjes in zijn longen. Dat is het enige wat we weten, hoe hij beter kan worden dat weten ze niet.
Hij heeft zuurstofflessen en moet 8 tot 10 uur aan die flessen hangen, maar het lijkt alsof dat ook niet meer helpt.

Weet je wat het is, het was altijd een bezige man hij deed zoveel leuke dingen met de kinderen toen ze nog kleiner waren, wat zeg ik? Vorig jaar deed hij dat nog, altijd even met ze naar buiten, hij kwam af en toe oppassen en dat vonden de kinderen zo leuk. Hij stoeide met ze, las verhaaltjes voor, was de grote stoere sterke opa. En nu? Nu zit hij op de stoel en kan hij niet veel meer.

Nona zei zaterdag toen we er waren 'Is niet leuk voor opa dit, ik denk dat hij zijn oude lichaam mist'. Schattig zoals ze dat zegt en o zo waar!

Geduld wordt op de proef gesteld (paps in het z'khuis)

De eerste tekenen