Appeltaart

Ik had mazzel met de laatste goudreinetten, precies een kilo, waarmee de gang door de grauwe, waterkoude lucht naar nog een supermarkt bespaard bleef.

Nu ik eenmaal in mijn hoofd heb gehaald een appeltaart te bakken moest het ook gebeuren en stond de boter ondertussen al op kamertemperatuur te komen.

Minder mazzel had ik met de oven die na een eeuwigheid voorverwarmen na 10 minuten bakken al stopte. Met wat kunst en vliegwerk kreeg ik het ding weer aan de praat, maar voor hoelang. Het fijne was dat ik nog aardig wat deeg over had om daar ongenadig van te snoepen.

Na regelmatig poolshoote te hebben genomen kon na een uur de oven uit en was het resultaat een appeltaart die er ondanks de wat donkere korst mooi uitzag en perfect gaar was. Mijn moeder zei altijd: "Waar het komt is het toch donker", en ach.. hij zal prima smaken.