De Bietjes van Blikkenburg

Was het nou toch dáár, een stuk terug in die bocht, of moeten we misschien juist nog een eindje verder wandelen? Vertwijfeld kijken we om ons heen. Landgoed Blikkenburg, het moet hier ergens zijn. We kijken om naar waar we vandaan komen. Daar begint net de zon in het weiland te zakken. Er verschijnt het silhouet van een fietser, gelukkig: iemand die vast weet waar we heen moeten.

Het blijkt een tandemfiets met een ouder stel. Ik ga midden op de weg staan en zwaai om aandacht. De twee op de fiets wuiven vrolijk terug. Ze rijden ons al zowat voorbij als de man, voorop, roept: “Of had u misschien wat willen vragen?!” Ze remmen af, de vrouw lacht breed: ja, zij zijn hier wel enigszins bekend.

De Blikkenburgseweg? Goh… De dame speurt haar herinnering na, de man schuift zijn helm opzij om mij wat beter te kunnen verstaan. Ze weten het zo gauw niet. “Kijk, hier zijn we nu,” wijs ik aan op mijn iPhone, een bos bieten onhandig bungelend langs de rug van mijn hand, “en we willen daar de trein pakken.”

We komen er uiteindelijk uit. Wij bedanken en het stel stapt blijmoedig weer op de fiets. Na een minuut horen we van verderop een schel geluid; de oude dame floot op haar vingers en staat nu enthousiast te knikken en te wijzen: ze hadden het goed gezegd! Fijne mensen.

Na circa 180 meter gaat u links een onduidelijk bospad in, luidt de volgende aanwijzing. En waar wij ook kijken, wij zien inderdaad geen pad. Op goed geluk struinen we het bos in, onze voeten zinken diep tussen de herfstbladeren. We geinen dat de aanwijzingen wel heel accuraat zijn op deze manier.

Na zo’n dag platteland had ik zin in een eerlijke hap zonder haast. Die bos bieten, voor 50 cent meegenomen van een onbeheerde boerenstal langs de route van vandaag, vond dan ook een waardig einde in een oude, vertrouwde ovenschotel. Maar vooruit, ik had een iPhone bij me, en jij kunt natuurlijk een magnetron gebruiken om de bieten en krieltjes even voor te garen.

Borstel de bietschoon, schillen is niet nodig. Snijd in grove stukken. Doe de krieltjeser bij, halveer grote krieltjes. Voeg grof gesneden sjalotjesen enkele teentjes fijngehakte knoflooktoe. Besprenkel het geheel met wat olie, schep even om en zet 45 minuten in de oven (180-200 gr). Schep regelmatig om. Rooster intussen wat amandelschaafselin een droge koekenpan. Maak een dressing van wat olie of light mayoen balsamicoazijn. Maak de veldsla aan met een deel van de dressing, leg de groenten uit de oven er op, bestrooi met het amandelschaafsel en maak af met de dressing.