De vijf Marokkaanse zoetigheden die niet mogen ontbreken op je tafel tijdens de Ramadan, Eid al Adha of een andere viering.

Baghrir zijn typische Marokkaanse sponsachtige pannenkoeken, herkenbaar aan de kleine gaatjes die zich vormen op het oppervlak wanneer ze gekookt worden. Ze worden gemaakt met fijn griesmeel en gist en warm geserveerd, gedoopt in gesmolten boter en honing. Ze zijn een gebruikelijk ontbijt voor Eid al-Adha of het Lamsfeest en een milde en aromatische manier om de feestdag te beginnen.

In Marokko zijn er zoetigheden die geen introductie nodig hebben, en amandelbriouats zijn daar één van. Dunne driehoekjes van deeg omhuld met een dichte, aromatische vulling, gemaakt met oranjebloesemwater en de precisie die hoort bij maatwerk. Ze worden langzaam gebakken, badend in warme honing en komen op tafel als er iets te vieren valt, of gewoon als het de moeite waard is om even te stoppen om een moment met de familie te vieren.

Volledig recept ❘ Amandelbriouats

Weinig lekkernijen zijn zo representatief voor Marokkaans gebak als gazellehoorntjes, of kaab el ghazal. Onder hun halvemaanvorm gaat een heel dun deeg schuil met een vulling van gemalen amandelen, sinaasappelbloesem en kaneel, bewerkt met geduld en de knowhow die alleen tijd kan bieden. Ze zijn niet opzichtig, ze willen geen indruk maken. Maar één hap is genoeg om te begrijpen waarom ze worden gereserveerd voor feestelijkheden en waarom de bereiding ervan bijna een ritueel is. Vergezeld van een warme Marokkaanse muntthee hoeven ze niets meer te zeggen. Het is een hapje dat in een klein formaat alle elegantie van het Maghrebijnse gebak samenvat.

Ghriba zijn traditionele Marokkaanse koekjes, licht gebarsten aan de oppervlakte en zacht van binnen. Deze versie met amandelen en kokos is vooral populair op feestelijkheden vanwege het aroma en de eenvoud. Ze worden vaak vergezeld van groene thee met munt en vormen een onafscheidelijk koppel na het eten.

Rkhama is een rechttoe rechtaan snoepje. Geroosterde pinda's, chocolade en een dicht deeg dat tot een blok wordt gevormd en vervolgens in imperfecte stukjes wordt gesneden, alsof het snijden deel uitmaakt van zijn charme. Het geaderde oppervlak doet denken aan marmer en dat heeft iets esthetisch: schoonheid is niet altijd delicaat. Het is gemakkelijk te bereiden, ja, maar daarom niet minder indrukwekkend. Hij zal in de smaak vallen bij mensen die op zoek zijn naar intensiteit, textuur en dat juiste punt tussen zoet en toast dat erom smeekt om zonder veel ceremonies herhaald te worden. Perfect als afsluiter van een maaltijd of bij de koffie.

Heb je al eens een van deze Marokkaanse zoetigheden geprobeerd? Misschien op reis, bij iemand thuis of omdat je besloot ze zelf te maken. En jij, heb jij een snoepje dat nooit ontbreekt op jouw tafel als er iets te vieren valt? We lezen je graag en delen meer recepten met de geschiedenis.