5 traditionele zoetigheden die mijn oma vroeger maakte (en waarschijnlijk die van jou ook): maak ze zelf met deze recepten.

Traditionele zelfgemaakte custard met kaneel en citroen: de smaak van de kindertijd in een lepel

Eerst verwarmde ik de melk met citroenschil en kaneel. Daarna klopte ik de eidooiers met suiker tot ze bijna wit waren en voegde ze toe aan de warme melk. De truc was om het niet te laten koken. "Net zolang tot het dik wordt," zei hij.

Hij goot ze in aardewerken schaaltjes en legde er een Maria koekje op, dat een beetje wegzakte, maar nooit helemaal. Dan gingen ze de kast in, afgedekt met een bord, tot ze afgekoeld waren.

Goed gemaakte custard moet een fijne textuur hebben, zonder klontjes, en een warme kleur, zoals het avondlicht. Bij Petitchef raden we aan een vleugje vanille toe te voegen en volle melk te gebruiken om de gebruikelijke romigheid te behouden.

Volledig recept ❘ Traditionele zelfgemaakte custard met kaneel en citroen

2. Eierpudding (de grote, die in een kroonvorm)

Geen kleine afzonderlijke vlaaien. De vlaai van mijn oma was een megaflan, zoals ze hem nu zouden noemen. Hij werd gemaakt in een rustieke metalen vorm en de karamel werd ter plekke bereid, met alleen suiker en een beetje water. Daarna werden de eieren en de melk gemengd zonder al te veel te kloppen, en gebakken in een bain-marie tot het hard was. "Het geheim is om ze niet te gaar te bakken. Als ze trillen, zijn ze klaar," schreef hij ooit in zijn notitieboekje. En ze had gelijk.

In La cuisine complète verdedigde de Markiezin van Parabere dat vlaai een van de edelste desserts is die er bestaan, zolang de tijd, de verhouding eieren en het geduld in acht worden genomen.

Volledig recept ❘ Megaflan met eieren en vanille

Rijstpudding: langzame lepel, laag vuur

Het werd bereid met wat thuis voorhanden was: rijst, melk, suiker, citroen en kaneel. Maar je moest wel de tijd hebben. Roeren, altijd in dezelfde richting. Niet alleen laten. "Rijst is onvergeeflijk als je wordt afgeleid," zei hij altijd terwijl hij voorzichtig en geduldig roerde.

Elke familie had zijn eigen versie. Sommigen kookten het met boter, anderen voegden een scheutje anijs toe. Die van mijn oma was dik, een beetje dicht, met een glanzende kaneelkorst bovenop die brak als je de lepel erin stak.

Volledig recept ❘ Arroz con leche

Cupcakes met glazuur

Ze werden op zondagochtend gemaakt. De keuken was gevuld met de geur van citroenschil en geklopt ei. Deze perfecte zelfgemaakte muffins stegen zonder de hulp van bakpoeder. Alleen door het deeg met de hand te kloppen en te laten rusten in de koelkast. Ze gebruikte metalen vormpjes met papieren capsules en een lepel om elk gaatje te vullen. Aan het einde strooide ze er een beetje suiker overheen. De oven deed de rest.

In het boek La cocina de nuestras madres van Carme Ruscalleda staat een bijna identiek recept, waarbij de room en de bloem zorgvuldig worden gecombineerd en het belangrijk is om niet te veel te mengen. Bij Petitchef raden we aan om het deeg te laten rusten zodat ze meer body krijgen wanneer ze gebakken worden. Het werkt.

Volledig recept ❘ Zelfgemaakte madeleines zoals in het dorp

Vier-kwart biscuit: de traditionele biscuittaart

Het was de perfecte snack. Vier ingrediënten: eieren, suiker, bloem en boter. In dezelfde hoeveelheid. Vandaar de naam. Je hoefde niet vals te spelen. Alleen geduld om de eieren goed te kloppen, geen klontjes achter te laten en de oven niet te vroeg te openen. Het was de biscuit die werd gemaakt als er iemand een hapje kwam eten, of als er eieren over waren. De cake die in een glas warme melk werd gedoopt, de cake die in een koektrommel werd bewaard.

Deze biscuittaart komt voor in alle klassieke kookboeken. Klassieke theoretici van de traditionele keuken zoals Ortega, Parabere en zelfs Escoffier vermelden het in hun werk.

Volledig recept ❘ Vierkwart biscuittaart

Koken wat ze al gekookt hebben

Voor deze desserts heb je geen geavanceerde technieken nodig. Ze hebben geheugen nodig. En tijd. Ze worden niet bereid met een stopwatch of exacte afmetingen. Ze worden rustig gemaakt, met je handen, met je herinneringen. Zoals ze dat deden. Zoals misschien veel grootmoeders vandaag de dag nog steeds doen.

En hoewel de ingrediënten tegenwoordig uit de supermarkt komen en de vormen van siliconen zijn, blijft er iets hetzelfde: dat moment waarop de keuken zich vult met de geur van warme melk, vanille, versgebakken biscuit. En dan zijn we weer even de mensen die aan tafel zitten te wachten, lepel in de hand en ogen wijd open.