De perfecte aardappelsalade bestaat en wordt als volgt gemaakt

Niet alle variëteiten zijn hetzelfde. Voor een salade zoeken we stevige, dunvlezige aardappelen die na het koken hun vorm behouden. Nieuwe rassen met een dunne schil of wasachtige rassen (d.w.z. aardappelen met vast vruchtvlees die niet uit elkaar vallen als ze gekookt worden, zoals Monalisa, Red Pontiac of Charlotte) zijn ideaal: ze nemen de dressing goed op zonder te breken. Vermijd bloemige aardappelen, die meer geschikt zijn voor puree, omdat ze gemakkelijk breken.

Het grote geheim. De aardappel moet mals zijn, maar wel bite hebben. Om dit te bereiken, kook je de stukken in hun geheel, in de schil, altijd beginnend met koud gezouten water. Zo worden ze gelijkmatig gaar. Als ze gaar zijn (ze zijn gemakkelijk door te prikken met een mes), laat ze dan zachtjes afkoelen zodat ze niet verder garen door de restwarmte. Als je ze schilt als ze nog warm zijn, kunnen ze de kruiden beter opnemen.

Een middelmatige aardappelsalade herken je meteen: flauw, vlak, zonder sprankeling. Om dit te vermijden is het essentieel om de salade te maken wanneer de aardappel nog warm is: hij werkt als een spons en absorbeert aroma's. Een goede extra vierge olijfolie, een vleugje azijn of citroen, zout en peper vormen de onfeilbare basis. Een goede extra vierge olijfolie, een vleugje milde azijn of citroen, zout en peper zijn de onfeilbare basis. Vanaf daar zijn de variaties eindeloos: Dijonmosterd, verse kruiden (dille, peterselie, bieslook), een beetje Griekse yoghurt om romigheid toe te voegen of zelfs zelfgemaakte mayonaise, als je op zoek bent naar een meer klassieke versie.

Aardappelen zijn nobel, maar ze houden van gezelschap. Gezond verstand en evenwicht moeten hier worden toegepast:

• Eiwitten: hardgekookt ei, bonito uit blik, gerookte zalm, tofu, gebraden kip of zelfs gekookte zeevruchten.
• Groenten: komkommer, selderij, lente-uitjes, zoete maïs, wortelen of sperziebonen.
• Contrasten: augurken, kappertjes, olijven of augurken voor frisheid en zuurheid.
• Voor fijnproevers: zalmkuit, geraspte truffel of een goed gezouten plakje verse kaas.

De juiste combinatie maakt van een eenvoudige salade een gerecht dat de beste zomertafel waardig is.

De sleutel is om niet te veel ingrediënten te gebruiken. Minder ingrediënten, beter op elkaar afgestemd, wegen altijd zwaarder dan een onsamenhangende mengelmoes.

Kook ze in de schil en kook het water vanaf het begin: zo worden de aardappelen aan de binnenkant gekruid en behouden ze beter hun textuur.

Schil ze als ze warm zijn: als ze nog wat warmte vasthouden, nemen ze de dressing veel beter op.

Maak een basisdressing voordat je andere ingrediënten toevoegt: eerst olie, zout en zuur, dan eiwitten, groenten en extra's. Zo is de smaak in balans. Zo is de smaak in balans.

Voeg textuurcontrast toe: combineer altijd een knapperig element (augurken, noten, beetgare groenten) met de zachtheid van de aardappel.

Koel, maar niet te lang: een paar uur in de koelkast houdt de smaak vast; gekoeld serveren doet de nuances teniet.

Een frisse afwerking: aromatische kruiden die vlak voor het opdienen worden toegevoegd (dille, peterselie, bieslook) voegen levendigheid en aroma toe.