Zodra ik de stad uit ben en groen zie, veel groen en het liefst ook koeien, dan gebeurt er iets. Het platteland geeft me een bevrijdend gevoel.
Als ik de brug over de A4 over ben slaak ik een zucht en stop even met trappen. Ik kijk om me heen naar het uitgestrekte land, het grazende vee en de blauwe lucht. De zon schijnt uitbundig maar de bries maakt het aangenaam. Alle twijfel over mijn fietstocht naar Woubrugge is op slag verdwenen want dit is genieten. Ondanks de nog 7 km te gaan en daarna 11 weer terug heb ik er zelfs op mijn stalen ros, een kronan die ik ongeveer twee keer per maand van stal haal, alle vertrouwen in.
Mijn doel is de boerderij waar ik elk najaar aardappels koop. Maar dan met de auto natuurlijk. Ik fiets op mijn gemak en geniet ondanks dreigende wolken die me achterna komen. En precies als ik Woubrugge binnen rijd begint het te hozen. Maar ook dat kan de pret niet drukken. Tijd voor een versnapering en wat online ontspanning terwijl ik schuil.
De tegenwind na de stortbui is fiks maar de buit van de boerderij: aardbeien, kersen, een flinke krop sla, bloemkool, rode bieten en Frieslanders maakt zelfs dat goed.
En met dank aan RJ, die vandaag 38 is geworden, dit leuke filmpje.
Zodra ik de stad uit ben en groen zie, veel groen en het liefst ook koeien, dan gebeurt er iets. Het platteland geeft me een bevrijdend gevoel. 
