5 mythes over eetstoornissen die je moet ontkrachten
Eten kan voor veel mensen een echte last zijn. Eetstoornissen (ED's ) zijn complexe pathologieën die niet alleen invloed hebben op het eten, maar ook op de psychologische en emotionele toestand van de betrokkenen. Omgeven door stereotypen geven BEDs aanleiding tot veel vooroordelen die de herkenning en juiste behandeling van deze stoornissen in de weg staan. Het deconstrueren van deze overtuigingen is essentieel als we lijders beter willen ondersteunen en de juiste behandeling willen aanmoedigen. Hier zijn vijf veelvoorkomende misvattingen om te heroverwegen ;).
1. Een probleem dat alleen jonge vrouwen treft
Het is een misvatting dat eetstoornissen alleen voorkomen bij tienermeisjes en jonge vrouwen. Deze aandoeningen komen echter voor bij mensen van alle leeftijden, geslachten en achtergronden. Volgens de ANAD zijn mannen verantwoordelijk voor 10% tot 25% van de gevallen, maar wordt hun diagnose vaak uitgesteld vanwege stereotypen. Bovendien kan OCD ook optreden bij prepuberale kinderen of zich manifesteren bij oudere volwassenen, vaak na stressvolle gebeurtenissen of grote veranderingen in hun leven.
2. Het draait allemaal om het eten
Het reduceren van eetstoornissen tot abnormaal eetgedrag gaat voorbij aan de complexiteit ervan. Deze stoornissen zijn vaak uitingen van diep psychologisch lijden. In deze gevallen wordt eten een manier om moeilijke emoties zoals angst, schuld of emotionele leegte te beheersen . Anorexia kan bijvoorbeeld een weerspiegeling zijn van een behoefte aan controle in een omgeving die als chaotisch wordt ervaren, terwijl boulimia of hyperfagie een reactie kunnen zijn op emotionele wonden.
3Mensen die lijden aan CAT zijn onvermijdelijk mager
Het idee dat alleen magere lichamen het bewijs zijn van een OCD is onjuist en gevaarlijk. Veel patiënten, vooral die met boulimia of een eetbuienstoornis, kunnen een gewicht hebben dat als "niet gevaarlijk" wordt beschouwd of overgewicht hebben. Dit idee draagt bij tot het onzichtbaar maken van deze gevallen en het uitstellen van de diagnose. Een OCD wordt niet alleen afgemeten aan het fysieke uiterlijk, maar wordt gedefinieerd door een verstoorde relatie met voedsel en het lichaam, ongeacht de lichaamsbouw van de persoon.
4. Een eenvoudige voedselkeuze of gril
Deze overtuiging minimaliseert de realiteit van eetstoornissen en zorgt ervoor dat de getroffenen zich schuldig voelen. Eetstoornissen zijn geen keuzes, maar complexe ziekten die het gevolg zijn van een combinatie van biologische, genetische, psychologische en omgevingsfactoren. Onderzoek van INSERM toont bijvoorbeeld een verband aan tussen bepaalde genen en aanleg voor het ontwikkelen van een eetstoornis. Daarnaast spelen sociale druk in verband met het uiterlijk van het lichaam, trauma's en familiedynamiek een rol. Lijders kiezen er niet voor om te lijden; ze hebben begeleiding en steun nodig, geen oordeel.
5. Een volledige genezing
Hoewel eetstoornissen behandeld kunnen worden, is het herstel ervan vaak een lang proces, met ups en downs. Sommige mensen slagen erin om weer een rustige relatie met voedsel en hun lichaam te krijgen , maar anderen kunnen kwetsbaar blijven voor stressvolle situaties. Bovendien kunnen de lichamelijke en psychologische nawerkingen, zoals spijsverteringsproblemen of een veranderd lichaamsbeeld, blijven bestaan.