Manlief wilde al heel lang portofoons, omdat hij het makkelijk vind. Als je met meerdere auto's op weg bent of wanneer we op vakantie zijn en de kinderen gaan het terrein ontdekken. (Klinkt aannemelijk, maar volgens mij is het meer nostalgie..).
Afgelopen week was het in de aanbieding en nu was het idd erg goedkoop. Hij keek me aan en zei; "Kom we gaan ze nu halen".
Wij op weg en een half uur later waren we thuis met die dingen.
Batterijen erin gedaan en aan gezet.
Het werkt en ik een glunderend gezicht en stralende ogen. Hij zegt nog een keer dat het werkt en gaat op een stoel zitten om er eens goed naar te kijken.
Nona had gedouched en het was ondertussen tijd voor haar om naar bed te gaan. Ze geeft ons een kus en loopt naar boven. Man staat op, geeft mij 1 van die dingen en loopt met haar mee naar boven.
'Hallo..' hoor ik ineens door dat ding.
'Hallo..' zeg ik terug.
'Ik kijk even of alles veilig is' zegt man zachtjes 'even kijken of er geen vijanden zijn'.
Ik schiet in de lach en zeg 'Is goed, pas je op voor de bommen en granaten, over' en speel het spelletje mee.
'Doe ik' hoor ik weer uit dat ding.
Vervolgens hoor ik even niets.
'Ik kom naar beneden' klinkt het samenzweerig uit de portofoon.
'Roger that' antwoordt ik eerst terug en vervolgens 'Ok, is het veilig' vraag ik hem.
'Ik doe voorzichtig, O de vijanden doen de lampen uit' hoor ik dan.
'Dat is misschien wel handig over' en als ik ben uitgepraat loopt hij de woonkamer binnen, lachent en nog steeds glundert als een klein kind.
Zo gaat het de hele avond door, als 1 van ons naar zolder loopt wordt zo'n ding meegenomen en steeds doen we alsof we in gevaarlijk gebied zijn en er aliens om de hoek staan.
We voelden ons weer kleine kinderen.
Gister moest Sinyo de vuilniszak wegbrengen (we hebben hier ondergrondse containers dus het is een klein stukje lopen).
'O, o Sinyo neem een porto mee' zegt Man terwijl hij naar Sinyo loopt en hem een porto geeft.
Nu moeten jullie weten dat Vader en Zoon helemaal gek zijn van oorlogdocumentaires, oorlogfilms en oorlogspelletjes..
Sinyo pakt het ding, zijn sleutel en de vuilniszak en gaat op weg.
'Hallo' zegt hij door de porto.
'Hallo' zegt Man en vervolgens 'Waar ben je?'
Sinyo 'Ik sta nu bij een grote zwarte tank en ik hoor voor me geschiet'.
Man zucht diep kijkt me aan en zegt 'Hij is nog erger dan ik', dan pakt hij de portofoon en zegt 'Om te overleven moet je nu gaan kruipen'
'Ok' antwoordt Sinyo terug.
Na even niets gehoord te hebben vraagt Man 'Waar ben je nu..??'.
'Bij de vijanden en ik ga ze pakken' horen we terug.
'Ik kom terug' zegt hij en dan volgt 'O, o ik ben GERAAKT!! Help, help' 'Been is geraak, weet niet hoe ik terug moet, kom me helpen'.
Man gniffeld naar me en zegt tegen Sinyo 'Verman jezelf en kom snel terug, we hebben je hier nodig'.
Dan komt Sinyo dramatisch binnen lopen, maakt een pijnlijk gebaar naar zijn been en zegt dan 'Ok nu is het wel klaar he'.
De volwassenen worden kinderen en de kinderen ook!:)
