Midden in de restaurantweek word ik uitgenodigd een restaurant te kiezen om een van de dagen te dineren. De sterrententen en al het andere interessants zijn volgeboekt dus kies ik, ondanks de niet geweldige kritieken, Restaurant Koetjes & Kalfjes in Noordwijk.
Rond half zeven arriveren we in het restaurant met brasserie-achtige uitstraling en worden we via een "eng" trapje naar ons tafeltje in een iets hoger gelegen gedeelte van het restaurant begeleid.
"Niet teveel alcohol" denk ik gelijk, om bij het verlaten niet van het trappetje te donderen, iets wat ik zonder problemen kan visualiseren en het daar graag bij wil houden. Als niet veel later een groep naar hun tafeltje wordt gebracht en een van de dames naar boven struikelt, sterkt dit mijn gedachte.
Op mijn gemak bekijk ik de wijnkaart waar veel lekkers op staat, tot en met een Brunello van een paar honderd Euro. Om de gastheer niet op kosten te jagen neem ik een een Zuid Afrikaanse Boschendal Pavillon Chardonnay uit 2006. Ik vind hem een tikkeltje zoet maar toch goed te doen. Gastheer is de Bob en neemt een cola. Bij de vraag of we water aan tafel willen geef ik aan dat we graag een karaf kraanwater willen.
Bij het serveren van de drankjes brengt de vriendelijke serveerster een mandje brood, zowel wit als bruin, met olijventapenade en aioli.
Het restaurantweek menu is simpel, elk gang kent twee gerechten waaruit gekozen kan worden, vis of vlees.
Zo kies ik als voorgerecht de huisgemaakte zalmtartaar met zoetzure dressing van citroengras en een gefrituurde gamba en mijn gastheer de salade met Italiaanse ham en frisse meloendressing met pancetta, daarbij geroosterde minipaprika's en pestocroutons.
De zalm is goed van smaak en temperatuur evenals de salade en de gamba in tempura maar ik vind het gerecht wat klein. Gastheer is over zowel de smaak als de grootte van zijn voorgerecht tevreden.
We genieten wat na, keuvelen wat en luisteren naar de moderne muziek die door het geroezemoes nog net hoorbaar is.
Het duurt niet lang voordat de hoofdgerechten worden geserveerd .
De door mij gekozen zeebaarsfilet is op de huid gebakken en ligt op een bedje van aardappelsalade met crème fraîche en bieslook, bijgaand een glaasje Hollandse garnalen.
De vis smaakt voortreffelijk maar de aardappelsalade kan me niet bekoren, ze smaakt naar in boter gegaarde aardappeltjes en is flauw.
Disgenoot heeft een runderentrecôte van de grill met bearnaissesaus en gekonfijte aardappeltjes. De aardappelen van disgenoot zijn juist zo zout dat hij dit meldt maar zijn entrecôte is mooi rosé, mals en licht gepeperd. De bearnaissesaus bij zijn gerecht begrijpen we beiden niet.
Als side dishes kiezen we zowel de huisgemaakte frieten met "old style" honingmosterd mayonaise, die we heerlijk vinden en een groene salade van de Chef bij.
Met een tevreden zucht leun ik achterover. Ondanks dat de hoeveelheden niet bijzonder groot zijn zit ik vol en ben ik blij dat ik als nagerecht een parfait van tonkabonen met een saus van Tia Maria heb gekozen, ijs glijdt tenslotte naar binnen zeg ik altijd. Tafelgenoot is door de aardbeien overstag gegaan voor de sinaasappel panna cotta met chocoladesiroop en verse aardbeien.
We genieten van het heerlijk zoets en wanneer we het dineren besluiten met een een espresso en een koffie verkeerd komen we tot de conclusie dat we ondanks de eerder gelezen kritieken lekker hebben gegeten op goed bistro niveau.
