Mijn man is iemand die eigenlijk veel meer in het huishouden doet dan ik (sttt niet te hard zeggen, anderd wordt hij verwaand). Hij doet altijd de was, alles dan he het wassen, hangen, vouwen, zodra alles op stapeltjes ligt dan kom ik om de hoek kijken en berg alles op.
Hij is ook vaak de eerste die de voorzet maakt om op te ruimen. Eigenlijk erg zeg, als ik het zo opschrijf.
Gister ook, we zitten lekker allemaal op de bank. Ik loop naar boven om iets te doen en na een tijdje hoor ik hem opstaan en de vaatwasser inruimen. Ik loop naar beneden en hij heeft meteen maar even de aanrecht en het fornuis schoongemaakt. Vervolgens pakt hij het schoonmaakdoekje, de bezem en de dweil en gaat verder.
De tafel wordt gedaan, de vloer geveegd en gedweild.
Mijn dochter is tv aan het kijken en verplaatst zich af en toe zodat pappa overal goed bij kan.
Ik sleep de spullen die in de weg staan even opzij, zodat daaronder ook gedaan kan worden.
Als hij daar mee klaar is loopt hij naar boven om te vouwen. Ik begin me dan altijd een beetje ongemakkelijk te voelen en heb het idee dat ik ook wat moet doen.
Ik loop dus ook naar boven en ga de stapeltjes kleding opbergen.
Daarna gaat hij naar beneden, pakt een biertje en kijkt tevreden om zich heen.
"Zo", zegt hij, "dit ziet er beter uit".
Gisteravond hadden we het erover dat iets verplaatst moet worden en dat hij sterk is en dat moet doen, omdat hij een man is.
Zegt hij: "Jij bent een vrouw, dus zou je meer huishoudelijk werk moeten doen toch...????
Ik; "Nee, het is bewezen dat mannen sterker zijn klaar.."
Dat is toch ook zo, mannen zijn sterker, maarre dat huishouden dat kan iedereen.
