O mensen wat is het glad hier!
In de tuin kan moet naar de juiste plekken gezocht worden om je voeten neer te planten anders ga je geheid onderuit. In het donker is het nogal zoeken naar de juiste plekken, maar gelukkig ik vind ze.
Nona loopt achter me aan en we gaan naar de schuur om de fietsen eruit te halen.
Dat is ook een aardige opgave, want het is echt op veel plekken glad.
De fietsen staan in de tuin en de tas is erop.
Ze loopt naar het hek, ik loop, al stuntelend en wiebelend loop ik mee (die laarzen met hakken zijn toch niet zoooo handig). Het hek is bereikt en we lopen naar het fietspad.
Ze gaat op de fiets, maakt een bochttje,
ik zeg; "Is het glad".
ze zet haar voet op de grond, die glijd uit en * boem* daar ligt ze.
Ze valt op d'r achterste, ligt languit op haar rug op de grond en de fiets half op haar.
Ik wil snel naar haar toe en gelukkig gaat dat zonder kleer schuren.
Ik help haar overeind en ze gaat op weg.
Ik loop naar binnen om nog even tegen Sinyo te zeggen dat het heel erg glad is...
Ik moet zeggen, ik vind het maar niets die gladheid en dat onze kids er dan door heen moeten.
Ik weet dat ik vroeger niets anders deed, maar toch....
ik vind het maar niets
