Vroege vogel

Zoals velen verheug ik mij op deze dag die waanzinnig mooi belooft te worden en sta ik al vroeg fris en fruitig naast mijn bed. De zon staat hoog aan de hemel haar mannetje en als ik een uurtje later over het Rapenburg naar de Hortus loop is het nog rustig op straat.

De Hortus Botanicus werd in 1950 opgericht, is midden in de stad gevestigd maar vormt desondanks een oase van rust. Te midden van het groen waan je je in een landelijke omgeving.

Gelijk na de ingang beklim ik de trappen voor de Carnitour zoals ik op de wegwijzer lees. Een leuke naam voor een vleesproeverij in een bourgondisch restaurant denk ik en tegelijk herinner ik mij het bericht over een door een vleesetende plant gevangen vogel. De vogel is verlost maar een veelvoud aan insecten zie ik gevangen in kleverige steeltjes.

Van de Wintertuin wandel ik langs de Oranjerie naar de kassen waar ik gebiologeerd in het aquarium naar de Mexicaanse wandelvissen staar. Deze vis die geen vis is maar een salamander die in het larvestadium is blijven steken leeft oorspronkelijk in vulkanische kraters gevuld met water. Uren zou ik naar deze beesten, die ik er overigens eng uit vind zien, kunnen kijken.

Terwijl ik mijn weg door de vochtige hitte vervolg mijmer ik over mijn prettige verblijf in Azië en als de Von Siebold Memorial Garden volgt bedenk ik dat Japan helaas nog niet als bestemming aan de beurt is.

Van de kruidentuin, de varentuin en de systeemtuinen wandel deze vroege vogel als afsluiter door de Clusiustuin en ziet de terrassen vollopen.