Dit jaar had ik een keer op een WW een post geplaatst over een telefoon. Ik was aan het denken dat het niet eens zo lang geleden was dat de telefoon een 'ding' was wat je niet overal mee kon nemen.
Er was veel vooruit gang, maar we weten, denk ik, allemaal nog die oude telefoons met draaischijf. Wat duurde het lang voordat je klaar was met het draaien van het telefoonnummer. Dat was ook nog de tijd dat er gewacht moest worden nadat het kengetal was 'gedraaid'. Er moest eerst gewacht worden op een toon en dan kon je verder.
Ik heb jaren moeten wennen toen het veranderd werd en je niet meer hoefde te wachten. Ik bleef maar wachten bij het kengetal en terwijl ik wachtte dacht ik vaak 'Gut, wat duurt dat lang'. Om daarna er achter te komen dat ik niet meer hoefde te wachten.
De verandering naar een 10 tallig telefoonnr. was voor bedrijven een crime en alle telefoonnr's moesten gewijzigd worden.
Bij mijn allereerste werkgever, jaarrreen terug, had men na gelang van tijd een mobiele telefoon. Het is maar wat je mobiel noemt. Het was inderdaad mobiel maar je sjouwde je rot. Ik werkte nl. bij een software leverancier en daar had men ook laptops... Deze waren niet ultra dun, nee het was nogal een gewicht.
Jullie snappen dat ik me af en toe een bult sjouwde aan al deze apparatuur en laten we niet vergeten dat ik toendertijd ook nog een mooie aktetas had. Dat ging allemaal niet makkelijk.
Ik weet niet meer hoe mijn eerste mobiele telefoon eruit zag. Gut in het begin hadden we niet allemaal een mobiel. Nee, we hadden 1 mobiel en Man en ik deden er samen mee. Dat het ding groot was daar kwam ik pas achter na het volgende voorval.
Mijn schoonzus had een foto gevonden van Man en ik. De foto is al jaaarrreen oud en ik stond erop met een paar kilo's teveel, mijn haar uit model en mijn kleding was eigenlijk, euhm nou ja, laten we zeggen eigenlijk helemaal niet leuk. Man had zijn haar ook gek, zijn kleding was ook typisch en de mobiele telefoon was aan zijn riem.
Ik hoop dat jullie het snappen, de foto zelf was ook wel lachwekkend omdat we er raar opstaan. We laten de foto aan de kinderen zien en het eerste wat ze zeggen 'Hahahahaha moet je DIE telefoon zien!!!!!'
Hilariteit alom maar niet om hetgene waarom Man en ik dachten. Maar goed, dat was onze eerste telefoon.
Tegenwoordig loopt (bijna) iedereen met een mobiele telefoon en deze kan gewoon makkelijk opgeborgen worden in de broekzak. De eerste mobiel van dochter was geen BlackBerry, maar wel een klein lief telefoontje. Nu is het wel een BlackBerry en er wordt van alles mee gedaan. Er wordt gepingt (kost geen geld), getwittert (even aan iedereen laten weten dat haar ouders echt stom zijn) en nog veel meer.
Ach ja, ik gebruikte de telefoon toendertijd om af te spreken en klaar. Ellelange gesprekken zaten er niet in, omdat ik face to face leuker vond. Nu staat de wereld voor je open via een klein toesteltje.
