Vervoer in de Pieter

Met nog een week te gaan maar een overvolle agenda kan het niet anders dan dat ik mij moet haasten de tentoonstelling "vervoer in De Pieter" te gaan zien. Voortgestuwd door fikse wind bereik ik de galerie en zie hoe een vlaag een loopje neemt met de vlag; ophangen heeft geen zin.

Kijken, zien, bewonderen en verbazen, de ideeën lijken zo dichtbij en misschien zijn ze dat ook wel. De werken spreken mij om verschillende redenen aan. Het beeld, de techniek of de verbeelding, hoe simpel of soms juist heel vernuftig uiting is gegeven ontstaan in een creatieve geest.

" Drink je een kop koffie met mij?" vraagt Michel en terwijl ik mijn ronde doe scharrelt hij in het kleine keukentje. Als het koffiezetapparaat rochelend haar werk doet vergezelt Michel mij en vraagt wat het slechtste is dat ik heb gezien. Duidelijk wordt dat hij zich op detail richt en ik op het geheel.
Hoewel ik veel moois zie geven de werken van Astrid Vlasman en de gebruikte technieken in het bijzonder mij inspiratie.

Als Peter Zuur binnenwandelt is de koffie klaar. Geamuseerd volg en neem ik deel in de gesprekken die gaan over politiek, medische ongemakken in kunstkringen, politiek, sociale media en politiek. Michel bewijst dat politiek en kunst prima samengaan.