Toeristische route

Mijn geografische kennis is uitstekend, durf ik te stellen, en dat is ook niet zo verwonderlijk als voormalig logistiek planner. Maar zelfs na bijna tien jaar in Leiden voel ik mij in deze stad nog steeds gedesoriënteerd. Geen plek ligt waar ik denk dat het ligt en zo fiets ik met een omweg naar Park Cronesteyn. Gelukkig is het een, voor de tijd van het jaar, bijzonder prachtige, zelfs zwoele ochtend.

Ik nader Cronesteyn, dat in 1975 in handen van de gemeente Leiden kwam en in 1982 naar ontwerp van Evert Cornet tot polderpark werd gerealiseerd, aan de zijde van De Tuin van de Smid.

Theehuis "De Tuin van de Smid", precies de plek die ik voor het laatst in gedachten heb, maar ik heb wel zin in iets. Om me heen kijkend zou ik mij op het platteland kunnen wanen. Natuur zo ver het oog reikt met grazend vee. "Gelukkig zijn er boeren voor wie weidegang wèl telt" denk ik. De enige smet op deze mooie, landelijke omgeving is het verkeerslawaai dat enorm is.

Ik bekijk de kaart die niet alleen letterlijk maar ook figuurlijk groen is. De producten die worden gebruikt zijn zoveel mogelijk biologisch en fair trade. Mijn oog valt op de meergranen pistolet met baba ganoush, dit en een cappuccino en de dag kan voort.

Na een klein moment komt mijn bestelling. Jammer vind ik dat het broodje komt met de smakelijke baba ganoush op een flink bed van ijsbergsla. IJsbergsla smaakt naar niets, heeft geen voedingswaarde en voegt in mijn optiek niets toe. Integendeel, het maakt het geheel wat waterig. Een flinke opsteker is de pesto die niet anders kan zijn dan huisgemaakt. Een pesto zo vers en lekker dat ik mij niet kan heugen die eerder ergens zo smaakvol geserveerd te hebben gekregen.