Pijn in mijn rug, vanaf het begin van de middag.
We moeten nog naar een aantal winkels lopen en terwijl we aan het lopen zijn voel ik pijnscheuten in mijn rug. Het komt en het gaat, het is irritant, de ene keer komt het sneller terug dan de andere keer en het is de ene keer pijnlijker dan de andere keer.
Ondertussen hebben we al een aardig stuk gelopen en moeten we
nogeen aantal winkels af.
De rugpijn gaat maar niet weg, maar ik merk dat wanneer ik hurk dat het minder pijn doet, dus zo af en toe doe ik dat maar.
Man maakt tussendoor de opmerking; ?Zijn het geen weeën???
?Welnee? zeg ik, ?dat doet volgens mij veel meer pijn en het zit in mijn rug, dan d?rbij duurt het nog een paar weken?. (Ik dacht toen aan al die vrouwen die het uitgillen en bekant in 2en scheuren als ze aan het bevallen zijn).
?Ok? zegt Man en ik ga vervolgens even zitten of misschien wel hurken?
De planning was om tegen een uur of drie thuis te zijn, want om 17:00 moesten we bij de verloskundige zijn.
Dat ging ons niet lukken, er moest namelijk ook nog boodschappen gedaan worden.
Wij meteen doorlopen naar de winkel en snel gepakt wat er op het lijstje stond, vervolgens met boodschappenkarretje naar huis en die in de hal van ons appartement geparkeerd.
Daarna in snel tempo naar de verloskundige gelopen.
We zitten in de wachtkamer en ik voel nog steeds die pijnscheuten in mijn rug, gelukkig duurt het niet lang meer voordat we naar binnen kunnen. Wanneer we daar zitten vraagt ze hoe het met me gaat.
?Ja, wel goed? zeg ik, ?maar ik heb wel last van mijn rug, al de hele dag?.
Ze noteert iets, kijkt me aan en vraagt of het vruchtwater al gebroken is.
?Ik weet het niet? zeg ik ?volgens mij niet?.
Vervolgens staat ze op en zegt ?Ga maar even liggen dan ga ik even toucheren?.
Braaf ga ik liggen en wordt ik getoucheerd.
Ze kijkt me aan en zegt ?het zijn weeën hoor, je heb al
5 centimeterontsluiting?.
Ik kijk haar verdwaasd aan en vraag me ondertussen af hoe het kan.
Man kijkt haar ook verdwaasd aan en vraagt heel voorzichtig ? Dus het kindje komt eraan?.
?Ja!!? zegt ze opper vrolijk.
In gedachten zijn we allebei een lijstje aan het afmaken wat we allemaal nog moeten doen, want de planning was om vandaag het hele huis schoon te maken.We lopen weer terug naar huis en Man vraagt aan mij ?
Ze maakt een geintje he?.
?
Ik denk het niet,
maar ik heb gelezen dat het bij de eerste 1 uur per centimeter is, dus we hebben nog wel even?, zeg ik optimistisch en naïef.
We gaan naar huis en daar aangekomen merk ik dat die pijnscheuten bij mijn rug pijnlijker worden. Ik ga even op de bank liggen en kerm het af en toe uit, Man is ondertussen als een vliegende keep het huis aan het opruimen en de was aan het ophangen. Af en toe komt hij bij me zitten, maar gaat dan weer verder.
Ik besluit onder de douche te gaan staan en verrek het verlicht het gevoel iets. Na een kwartier of wat ga ik onder de douche vandaan, om vervolgens rechtsomkeer te maken en weer terug eronder te staan.
Ik hoor de deurbel gaan, Man loopt als een idioot naar de deur terwijl hij aan mij vraagt ?Wie dat nu weer kan zijn?. Ik hoor gepraat en nog geen seconde later staat de verloskundige in de badkamer en vraagt hoe het gaat.
?Nou?zeg ik
?het doet wel pijn hoor?, ondertussen doe ik de kraan uit en ga me afdrogen, de verloskundige is ondertussen naar de woonkamer gelopen. Man is nog aan het opruimen?? :)
Wanneer ik me heb afgedroogd loop ik ook naar de woonkamer en wil op de bank gaan zitten.
Zodra ik zit heb ik het gevoel dat er
ietstussen mijn benen zit en schiet als een pijl omhoog.
De verloskundige ging ook staan om daarna als een speer naar de slaapkamer te gaan.
We hadden geen kraamhulp, want het zou toch nog heel lang duren???Man moest de verloskundige terzijde staan. Alles werd snel klaar gezet en ik lag op bed wederom een beetje te kermen.
Aha ik mag persen, dit braaf gedaan totdat de verloskundige melde dat ik nu maar moest stoppen, anders bestond de kans om uit te scheuren.
Dit ook braaf gedaan en toen mocht ik weer persen. Het lichaampje was tot de schouders eruit en toen zei de verloskundige: ?
Haal het er maar verder zelf uit?.
Ik keek hem aan en dacht ?
Die is gek?en zei met een bibberend stemmetje
?Ik ben bang dat ik het laat vallen?.
Hij pakt mijn handen en begeleid deze naar de baby, vervolgens houdt hij mijn handen vast en samen brengen we de kleine op de wereld.
Wow wat was dat apart zeg.
Man kijkt de hele tijd mee en is ook aan het helpen, dan geeft de verloskundige hem de schaar en zegt dat hij de navelstreng moet doorknippen. Hahaha hij kijkt mij eerst ook bangig aan, maar knipt toch de navelstreng door op aanwijzen van de verloskundige.
De kleine ligt heerlijk op mijn borst te rusten en ik kijk naar het knippen van de navelstreng.
Het is dan 18:33
(kijk naïef he, - 1 cm per uur- we hebben nog tijd zat?. Dus niet!)Dan hoor ik de verloskundige zeggen; ?
Wil je niet weten of het een jongen of meisje is???????
O ja, helemaal vergeten! Stom he.Het is een jongen!
Man is ondertussen een handdoek en alles aan het halen, want die was he die hij had opgehangen. Dat waren alle kleertjes van de kleine, jep we hadden het die dag gewassen.
Op 15 mei 1997 dachten wij we gaan de kleertjes wassen en baby dacht ik kom er vandaag uit.
Frummel in een handdoek gewikkeld en toen ging de bel.
Broer van Man stond voor de deur,
Daarna ging weer de bel.
Mijn ouders.
Trrriiinggg ja hoor weer de bel.
Mijn schoonzus met familie.
Dit ging zo een tijdje door en in no time stond en zat de hele familie in de woonkamer.
Iedereen bewonderde frummel en ik ging douchen.
Er werd eten voor Man en mij gehaald, de ander ging een beetje opruimen en toen ik lekker gedoucht had ging ik ook er ook gezellig bij zitten.
Het was een drukte van belang en
o zo gezellig.
Na een tijdje ging ik weer naar bed omdat de kleine frummel moest eten.
01:30 gingen de laatste mensen weg.
De belangrijkste bleven, Man en Frummel.
Toen waren we met 3.
