Rust in de tent

Gister was het zover.
Na een maand eerst in het ziekenhuis geleden te hebben en vervolgens in een verzorgingstehuis op krachten te zijn gekomen, is mijn vader ein-de-lijk thuis.
Gisteravond zijn we daar gaan eten, we hebben gewoon eten gehaald, en wat is dat fijn om die man weer in zijn eigen huis te zien, op zijn eigen vertrouwde stoel te zien zitten.
Mijn moeder is druk om er voor te zorgen dat alles makkelijk voor mijn vader is.
Heerlijk, wat kan ik genieten wat zulke momenten.

De kinderen vinden het ook weer fijn dat opa terug is en gaan lekker met hem kroelen, niet te lang want dat kan hij niet. Na het eten en even gezeten te hebben gaan we naar huis, paps is ook best moe dan kan hij genieten van de rust om hem heen.

Ze hebben genoeg eten en drinken in huis, dus de aankomende paar dagen hoef ik nog geen boodschappen te doen.

Heerlijk om 's avonds de deur niet uit te hoeven, maar het aller fijnst is natuurlijk dat mijn vader weer thuis is, dat hij in zijn vertrouwde omgevind is, dat hij weer hele zinnen kan zeggen zonder uitgeput te zijn, dat hij weer kan lachen zonder zo veel te hoeven hoesten.

Ja, heerlijk dat alles toch goed is gekomen.

Fijne dag allemaal!