Nee, hij zoekt geen wormen in het gras.
Hij is zoekend naar zichzelf in de toekomst.
Welke kant moet ik op zie ik hem af en toe denken.
Althans ik denk dat hij dat denkt, je weet immers nooit hoe het gaat met die puber hersens.
Vroeger wilde hij striptekenaar worden, hij tekende elke dag wel een tijdje. Zittend bij de eettafel, op de bank, in de auto hij kon het altijd doen. Bij oma en bij ons zijn genoeg tekeningen te vinden. Nu is hij ouder en vindt hij het niet meer zo leuk.
Nee, hij wil geen striptekenaar meer worden.
Daarna was voetbal zijn ding, hij zat (en zit) op voetbal en hij is erg fanatiek. Als hij speelt moethij winnen. Hij is nu lang geworden en moet wennen aan zijn lichaam, zijn voeten zijn groot, hij weet niet meer hoe hij de bal moet aan pakken met die grote voeten.
Op dit moment hoeft het allemaal niet zo erg, hij wil nog wel voetballen. Omdat hij het leuk vindt, niet omdat hij later miljoenen zou kunnen verdienen.
Dan komt de marine om de hoek kijken, of toch maar kok, de luchtmacht is ook wel leuk. Op kantoor... nee dat is niets voor hem.
Het allerliefst wil hij zo min mogelijk doen en zo veel mogelijk verdienen, maar dat zijn denk ik die puberhersenens.
Ach het maakt ons niet uit
Als hij maar gelukkig is.
