Lieve zus,
Sinds mijn laatste bericht zijn we al een maand verder! Een maand! Wat gaat het vlug. Al gaat het soms naar ons gevoel niet vlug genoeg.
Je ligt nu al 4 weken op een gewone kamer. De medicijnen worden minder, maar toch. Je krijgt nog koorts, je hebt uitslag, je hebt nog last van dit en dat.. Allemaal tekenen dat je nog bijlange niet genezen bent.
Je bent wel al vele beter als toen je op intensieve was. En vorige week zondag, waren we allemaal verbaasd dat je al vrij lang in een drukke ruimte kon vertoeven.
Kleine stapjes allemaal. Soms twee stappen vooruit, om de dag nadien een stap achteruit te zetten. Maar weet je? Het belangrijkste is dat je geleidelijk aan vooruit gaat.
De mensen vragen om je. Mensen waarvan ik niet eens wist dat ze mijn familie kennen komen in de winkel spontaan vragen hoe het met je gaat. Zonder ook maar even te informeren hoe het met mij gaat. Dat is momenteel kennelijk minder van belang..
Ik weet dat ik je op intensieve, en in het begin op een gewone kamer meer kwam bezoeken dan nu. Maar ik hoop ook dat je weet dat ik dat vooral doe uit bezorgdheid om jou.
Je bent nu nog steeds erg vatbaar voor ziektes, en ik kom dagdagelijks in contact met mensen, en ik wil niet dat je ziek wordt door mijn toedoen. Ook voel ik me de laatste tijd erg moe, en ben ik liever wat voorzichtiger in jouw buurt. Maar weet, of ik nu bij je ben, of aan het werk, of ik lig in mijn bed omdat ik me moe voel: ik denk heel veel aan je.
Eind september gaat Sofie van 't Oud Brughuys waarschijnlijk in verlof, dus rond mijn verjaardag zullen we geen dame blanche kunnen gaan eten. Maar spreken we af dat we nadien mijn verjaardag gaan vieren door ene te eten? Je zal nogal verdikken, van al die dames blanches.. :-D
Laat je daar nog goed verzorgen en verwennen.
Ik zie je graag en mis je echt hier in huis!
Moesje
