De trein heeft vertraging maar dat deert niet want het is mooi weer. En dat is het altijd als ik naar Den Haag ga bedenk ik me. Het komt in ieder geval goed uit want er staat een wandeling op het programma.
Als ik de deur open steekt Demo zijn kop om de hoek bovenaan de trap. Mijn hart is gestolen. Ik word enthousiast begroet door deze 14 weken oude baby die nu al bulkt van energie. En gelukkig valt mijn cadeau, een grijs konijn, in de smaak. Demo bijt erin, slingert het heen en weer en apporteert het.
Tijdens de wandeling begroet Demo elke hond met speels bravoure en ravot er vervolgens op los. Hij laat zich niet kisten, zich niets aantrekkend van de grootte van zijn speelkameraad van dat moment.
Terug van de wandeling maakt Yvon lunch. En ik mag niet mopperen. Behalve dat de boterhammen gevarieerd en gezond zijn belegd, met kaas, kip en lever, zijn ze gepimpt met komkommer, tomaat, radijs en worteljulienne en gekruid met peper en chilivlokken. Ik laat het me uitstekend smaken en denk: "Doe mij zo'n thuiskok!"
We hangen gezellig op de bank, kijken vertederd naar de hond die uitgeteld ligt te slapen, kletsen en gaan voor nog een wandeling. De middag vliegt om en terwijl Yvon kookt surf ik wat op internet.
De soep met shiitake smaakt fantastisch. Hoog op smaak en pittig, maar niet té. Maar dat is de katjangsaus waar ik voorzichtig van proef wel, dus doop ik de vlammetjes in sweet & sour chilisaus en geniet.
Als Meneer Matisse het hoofdgerecht serveert frons ik wat bezorgd maar kan tegelijk een grijns niet onderdrukken. Yvon stelt me gerust met de mededeling dat ik niet alles op hoef te eten en ik begin met een gerust hart aan de Dan Dan noodles die prima smaken.
Na het dessert van gefrituurde sesamballetjes met rode bonenpasta en karamel, die ik heerlijk vind, en sesam- en kokosijs met vanillesaus, waarvan ik een deel aan Meneer Matisse kwijt kan, voel ik me meer dan voldaan.
En als ik zeg dat het tijd wordt om huiswaarts te keren duurt het nog anderhalf uur voor dat daadwerkelijk gebeurt.
