We wisten het al een tijdje, ja al maanden, maar toch kan ik me er moeilijk op voorbereiden.
Sinyo is een weekje met school op kamp.Ik kan jullie bekennen, dat ik de hele ochtend een knoop in mijn maag had, volgens mij is die knoop nog steeds ergens te vinden. Geen knul vinden wanneer we thuis komen is toch wel even anders.
Moet er altijd aan wennen als 1 van de 2 weg is.
Hij moest van alles meenemen want ze gaan kamperen, ook een tent.
Wij hadden geen tent. Gelukkig gaf de Lidl uitkomst want ze hadden een 'uitgooitent' te koop. Van het weekend heeft hij de tent een paar keer opgezet en ingevouwen (ook heel belangrijk), zijn slaapmatje uitgeprobeerd en gelukkig ging alles goed. Nog maar een hamertje gekocht zodat hij niet de hele tijd zijn handen hoefde te gebruiken (en het is vermoed ik geen overbodige luxe).
Alles zit in een tas, propvol en loodzwaar, vind ik, hij tilt het echter op als een veertje.
Ze zijn nu allang op de plaats van bestemming, waar het de hele week lekker weer is en in de nacht ook niet heel koud is. Toch vraag ik me af of hij genoeg bij zich heeft, of hij het niet koud krijgt, of hij goed zal slapen, of het matje niet te dun is, of of of....
Ik kan er niets aan doen, maar elke keer heb ik een knoop in mijn maag, wanneer 1 van de twee weg is.
Ik blijf het moeilijk vinden, afscheid nemen van mijn vlees en bloed, mijn kleintje, mijn moppie, mijn grote\ kleine zoon. *Zucht*
??
(met grijs shirt is mijn grote\kleine zoon)??
