Sopa de Maria.
Een week in de lappenmand, een middag robuust buitenfuiven met de mannen van Elle-Eten, een dag worsten maken met een collega-blogger, en dan ben je net te laat voor het foodblogevent van januari. Zo gaat dat. Nou vind ik dat januari nog steeds gebeurt, dus stuur ik gewoon nog even in. Kom alleen niet in de round-up. Swah!
De twitteroproep voor het foodblogevent van januari kwam van Didi van Haren. Die bestiert niet alleen een webshop voor Spaanse spullen, maar schrijft ook nog eens over bijzonder Spaans eten.
"¡Muy buen!", was mijn reactie, en ik kreeg als antwoord: "Garcias!"
Ik twitterde terug: "¡De nata!", waarop een draadje ontstond om mijn Spaans te corrigeren. Ik had natuurlijk "de nada" moeten typen. Weet ik. Was een opzettypo.
Aan "nada" en "nata" zit een herinnering aan San Antonio, TX, vast voor mij. Ik stond er eind vorige eeuw op de camping. Naast mij een man uit Arizona met zijn vriendin van Friese origine uit Utah. Ze genoten erg van mijn campingroutines. 's Ochtends sinaasappeltjes uitpersen voor het ontbijt. 's Avonds na het eten een sigaartje. Life how it's meant to be.
De man was een gepensioneerde leraar wiskunde uit Tucson, AR. Het overgrote deel van zijn leerlingen was (ooit) afkomstig uit Mexico. Inmiddels hadden ze zich de luie uitspraak van Amerikanen aangemeten. Dus geen 't' uitspreken, maar een 'd'. Terwijl ze als Spaanstaligen uitstekend de 't' wisten uit te brengen. Dat vertelde hij ze ook iedere keer als hij zich voorstelde: "Dino Nata. Don't you ever call me Mr. Nada!"
'Comfortfood' was het thema van de maand. Over het boek schreef ik eerder deze maand al. Kookte er ook uit. Mijn comfortfood was afgelopen week een bak soep uit de vriezer. Want ziek. Dan heb ik niet zo'n zin in groots en meeslepend koken. Zak flink terug in m'n energieverbruik. Alleen maar opwarmen is dan wel erg behaaglijk. Het trof, want ik had nog een fantastisch soepje staan. Soep koken doe ik altijd in grote hoeveelheden, en wat er over is verdwijnt in de vriezer.
Het soepje van mijn keuze was Sopa de Maria. Dat soepje maakte ik voor de kerst. Had niks met die barende dame te maken. Had alles te maken met de uitbaatster van de camping die nu alweer een paar jaar onze eerste en laatste pleisterplaats in Spanje is. Hoog in de Pyreneeën. Niet te ver van Andorra, vanwege het inslaan van Habanos. Roken is wel mijn thema, ja.
Goed, die camping en Maria. Maria runt die camping samen met haar ouders. Moeder staat in de keuken en kookt daar nog steeds -deels- op een houtvuur in een enorme schouw. Vader doet het onderhoud en de schoonmaak, beheert zijn houtpercelen, en maakt zelf hammen. Snijd daar flinterdunne plakjes van. Uit het handje. Niet zo'n ordinaire hamstandaard. No way, Jose!En is altijd weer zeer te spreken over de zelfgemaakte vleeswaren die ik meeneem. Maria is de dame die alle contacten met de gasten doet. Spreekt haar talen. Vraagt bij aankomst in je moerstaal wat je wilt drinken. Van het huis. "Zoek maar een plekje, dan kom je straks maar inschrijven." Relaxte boel daar.
's Middags en 's avonds na het eten praten we dan graag met z'n allen over eten. Eten maken. Zo kwam op een gegeven moment het recept voor de traditionele kerstsoep langs. Soep voor als de hele familie om de tafel zit. Ik krabbelde het recept telegramsgewijs op een barbonnetje en stopte het in m'n portefeuille. Een half jaar later haalde ik het weer tevoorschijn:
Voor de bouillon:
kip
varken (nek, ribben)
haks
ham
prei
1/2 ui
Ruim 3 uur laten trekken. Vlees van botten halen en apart houden.
Verdere ingredienten:
pasta, langwerpig of schelpaardappelpompoenpeenkikkererwt
Groenten in de soep garen.
Vulling:
half-om gehaktbroodpeterselieeiknoflook
-> balletjes van maken, of
-> pasta er mee vullen
Vlees apart serveren bij de soep.
Ik gebruikte een paar hips die ik nog had van OKVlees. Die pekelde ik eerst een dag en koudrookte ze daarna een dag op beuken. Daarna gingen ze de pan in voor de bouillon. Samen met een kilo runderbotten, twee schenkels met vlees, m'n voorraden kippenbotten en een flink stuk droge ham van eigen fabrikaat van m'n Groene Weg Slagerij. Dat geheel mocht een hele dag héél langzaam trekken.
Daarna de bouillon gezeefd en de geweekte kikkererwten er gaar in gekookt. Na een drie kwartier de overige groenten in stukken erbij gedaan. Gehakt gemengd met de overige ingrediënten en de pastaschelpen ermee gevuld. Ook in de soep.
Zelf grof brood gebakken om te soppen. Fles stevige rode wijn erbij. Toen met kerst.
