Ik hoor het E. nog zeggen: "Christel, waar is de uitdaging!". Hij heeft gelijk, zoals hij in meer dingen gelijk heeft maar ook veel dingen duidelijk worden 'the other way around'.
Nu is het bakken van een cake niet bepaalt een uitdaging. Maar het bakken van een cake in mijn oven tot op zekere hoogte wel. De aangegeven temperaturen kloppen niet, het ding geeft geen bliep als het klaar is met voorverwarmen en het ding loopt niet langer dan een uur. Voorverwarmtijd en temperatuur gaan dus min of meer op de gok.
Naast dit verhaal heb ik eigenlijk niets met het bakken van cake, taart en andere vormen van zoetigheid; net als dat ik ijs draai maar het zelf nauwelijks eet.
In een impuls kocht ik een week geleden een pak zelfrijzend bakmeel en na wat rondsnuffelen op het net besloot ik dat dit 'm moest worden.
Chocoladecake met kardemom en pecannoten200 g boter
200 g zelfrijzend cakemeel
150 g suiker
4 eieren
6 el cacao
2 tl kaneel
2 tl gemalen kardemom
150 g extra pure chocola (72%)
100 g pecannoten
Verwarm de oven voor op 150 graden.
Klop de boter met de suiker tot een gladde massa, meng een voor een de eieren erdoor en voeg de cakemeel toe.
Spatel de cacao, kaneel en kardemom door het beslag en stort het in een beboterde en met bloem bestoven cakeblik.
Bak de cake in 50 tot 60 minuten gaar.
Rooster de pecannoten in een koekenpan en smelt de chocolade au bain marie. Giet de chocolade over de cake en verdeel de pecannoten erover.
Na ca. 40 minuten neem ik poolshoogte hoe mijn oven het er vanaf brengt en blijkt het eigenwijze kreng ermee te zijn gestopt. Met enerzijds een bruin vermoeden, anderzijds een sprankje hoop open ik het deurtje en zie dat de cake mooi gerezen is. "Hoe slecht kan het nu nog zijn" denk ik en stort de cake op een plank. Helaas de bodem is deels nog vloeibaar en spreidt zich uit over het papier maar "damn!" denk ik met een mond vol warm beslag.... wat is dit lekker!
Ik ben getriggerd; volgende week ga ik een nieuwe poging wagen. Vroeg of laat ga ik het van de oven winnen!
