An(t)i (a) (Pas)ti

Ik moest nog een voorgerecht verzinnen voor het etentje met F. en na wat denkwerk leek anti pasti me een goed idee. Zelfgebakken ciabatta met gedroogde tomaat en olijf, tenminste als de oven meewerkt, salami, bresaola, kaas met tartufo, olijven en cherry tomaatjes, naturel of misschien met een druppel aceto balsamico.

'Van Italië naar Spanje is een kleine stap dus waarom geen pinchos moruno erbij', dacht ik. Volgens het recept van Bert maak ik een marinade van 4 eetlepels gemalen komijn, 3 eetlepels zoete paprikapoeder (in dit geval gerookte), 1 eetlepel peper en een ruime hoeveelheid olijfolie. Ik snijd 400 gram kip in kleine blokjes (lam of varken kan ook) en rijg ze aan cocktailprikkers (die ik heb laten weken zodat ze niet splinteren). Na een dag in de koelkast bak ik de pinchos bruin en gaar in een grillpan.

Misschien was het handiger geweest het brood bakken een keer te testen, ik had het nog niet eerder gedaan.
Het ciabattadeeg van meel uit een zak waar ik alleen water aan toe hoefde te voegen maar waar ik ook stukjes gedroogde tomaat en olijf doorgemengde bleef klef en na een half uur op een warme plaats leek dat niet veranderd en ook niet gerezen.
'Het deeg in de gewenste vorm kneden en op een ingevette bakplaat leggen' stond op de zak. Het kleffe geheel liet zich niet anders dan in een plompe vorm op het ronde blik deponeren maar met nog 45 minuten rijstijd maakte ik mij geen zorgen. En in het ergste geval zou ik alsog naar het Friese bakkertje kunnen rennen, maar liever niet. Met de kachel op tropisch en het blik er bovenop was het deeg na 45 minuten dan toch gerezen. En na 25 minuten in de oven overtrof het mijn verwachting. Misschien is bakken toch 'mijn ding'!