Dat Hollands Blauwhoen was meer eten dan wij met ons twee in een keer tot ons wilden nemen. Daar kon die allerheerlijkste smaak weinig aan doen. Er bleef nog een flink aangekleed karkas over. Dat was een prima basis voor soep. Een mooie manier om tot de laatste smaak van de kip te genieten.
Eerst pulkte ik alle restanten vlees er vanaf. Dat was een flinke hand vol. Dat ging in een schaaltje. Het nu kale karkas ging in de soeppan, samen met een handvol varkensbotten die ik nog had, overgebleven van een schouderkarbonade die ik ooit had uitgebeend. De soep moest iets met een Thaise inslag worden. In de pan gingen dus ui, een flinke peen, tenen knoflook, twee stengels citroengras, een paar limoenbladeren, en schijven gember maakten het af. Koud water erbij, en er uren niet meer naar omkijken terwijl het héél zachtjes pruttelde. Nouja, zo nu en dan wel kijken of het water nog wat aangevuld moest worden. Na 4 uur vond ik m'n bouillon wel goed. Zeven en morgen verder met de soep maken.
Volgende dag eerst het vet van de bouillon afgeschept. Zo werd het soep van 'afval', maar ook een soepje om mee af te vallen.
In m'n vijzel gingen de ingrediënten voor m'n Thaise groen curry: citroengras, geraspte schil van een limoen, knoflook, gember, een paar stengels Thaise koriander, een stuk of 8 bird's eye pepertjes en het sap van een halve limoen. Na flink stampen was het een heerlijk geurige pasta zonder harde stukjes. In de soep ermee en weer een kwartiertje pruttelen.
Ondertussen had ik de shitakes geweekt en die kon ik nu in plakjes snijden. Samen met zo'n 10 grote garnalen gingen die in de pan. Pan op het vuur om de mie te koken, restje chinese kool snijden, en de korianderblaadjes hakken. Mie in de pan en het kipvlees in de soep. Mie afgieten, in grote kommen, taugé en chinese kool daar bovenop, soep erover, garneren met het korianderhaksel. Opgediend met de fles nam pla en een stuk limoen.
