Goed, vragen stellen hoort erbij, ik begrijp het, snap het en sta ook open voor alle vragen die komen. Daarna probeer ik zo goed mogelijk een antwoordt te geven en ik hoop dan dat ze tevreden zijn met het antwoordt.
Maar...
soms, nou ja soms, vaak eigenlijk dan komen er vragen dat ik denk 'Hoe kan ik dat nou weten...?????'
Bijvoorbeeld;
- Je bent aan het zappen en je valt in een film.
Nona vraagtonmiddelijk (echt je hebt geen tijd om goed en wel te beseffen wat voor film het is, waar het over gaat etc..) 'Wat is dit voor film, wie is dat, wat doet die....... (Heb ik die film gemaakt ofzow)
- We zijn op vakantie in Italie, rijden een benzinestation in om te tanken en even benen te strekken.
In koorvragen ze 'Waar is de wc??' (Alsof ik elke dag daar kom..)
- We lopen een winkel in waar we ook niet vaak naar toe gaan.
'Mam, waarstaat dit of dat. (Heb ik een plattegrond in mijn tas?!?!)
- Wederom in Italie.
Mogenwe ijs halen?
Waar? vraag ik.
Dat weet jij toch wel....???? (Tuurlijk... echt we hadden net uitgepakt en het enige wat ik zag was een meer...)
- Sinyo zit op voetbal, elke mailtje wat binnen komt stuur ik naar hem door. Ik lees het half half, omdat hij uiteindelijk de verantwoordelijk moet hebben om op tijd te komen.
Elke vrijdagavondhoor ik 'Hoe laat moet ik aanwezig zijn?'
Het allerergste is.... als ik het niet weet, hij een potje SJAGGIE gaat lopen doen... Ik bedoel maar.
- Waar zijn de buren????
Eerlijk? Meer voorbeelden schieten me nu niet in mijn hoofd, maar wat ik wel weet is dat ze soms van die vragen stellen dat er bijna (letterlijk) vraagtekens boven mijn hoofd verschijnen, want het is echt niet zo dat ik ALLES weet. Sommige vragen kan ik me nog wel voorstellen, maar andere .......
